Zomaar een kind

Volgende week verschijnt het boek Zomaar een kind. Regelmatig ontvang ik van Biblion (producten en diensten voor bibliotheken, scholen en boekhandel) boeken om te recenseren. Het betreft regelmatig boeken op het terrein van huiselijk geweld, kindermishandeling en/of seksueel geweld. Soms zijn daar autobiografieën bij. Wat ik me steeds afvraag na het lezen van zo’n tragisch verhaal, dat soms ook nog beroerd geschreven is: wat levert dit verhaal nou op, wat leren we ervan, draagt dit boek er aan bij dat zoiets in de toekomst niet meer voorkomt?
Dat is de reden dat ik het interessant vond om mee te werken aan het boek Zomaar een kind. Zomaar een kind is de autobiografie van Cock Fuchs, die opgroeide in een gezin dat werd geteisterd door huiselijk geweld en alcoholisme. De jeugdervaringen van Cock hebben een grote invloed op zijn gedrag en persoonlijkheid en als hij volwassen wordt ervaart hij de consequenties. Mislukte huwelijken zijn het resultaat. Veel geld verdienen en hard werken blijkt niet de oplossing. Op een bepaald moment maakt hij de keuze om het allemaal heel anders aan te pakken. Uiteindelijk wordt Cock directeur in de jeugdzorg.
Ik volg al een aantal jaren cursussen creatief schrijven en ik vond het een uitdaging om de tekst die er lag te verbeteren en te zorgen dat de lezer gegrepen werd door het verhaal. Maar het moest ook meer worden dan een zielig verhaal met een ‘happy’ end. Daarom hebben we besloten dat ik theorie bij de tekst zou schrijven. Een toelichting op de tekst, zoals wat betekent huiselijk geweld voor kinderen, de invloed van trauma’s van ouders, over alcoholisme, over het hechtingsproces van kinderen enz. Dit zodat de lezer begrijpt wat de consequenties van dergelijke gebeurtenissen zijn op de ontwikkeling van kinderen en wellicht wat sneller ingrijpen bij huiselijk geweld, melding doen bij een vermoeden van kindermishandeling en meer begrip hebben voor het lastige gedrag van kinderen die uit zo’n situatie komen. Maar ook om duidelijk te maken met wat voor ernstige problemen de jeugdzorg geconfronteerd wordt en wat het belang is van goed georganiseerde hulp, hulp die aansluit bij de wensen en mogelijkheden van de ouders en kinderen, hulp die werkelijk verschil maakt.

Herstelwerk, een nieuwe basismethodiek voor de maatschappelijke opvang

Herstelwerk is de nieuwe basismethodiek voor de maatschappelijk opvang. De methodiek is ontwikkeld door de academische werkplaats Opvang x Oggz in Nijmegen (www.werkplaatsOxO.nl), is gebaseerd op het Strenght model dat in de Verenigde Staten is ontwikkeld door Saleeby en Rapp & Goscha en is evidence based en practice based. De nieuwe methodiek is een grote stap vooruit, want tot op heden maakte de maatschappelijke opvang vooral gebruik van het 8 fasenmodel, een model wat onvoldoende ondersteuning bood bij het werken met deze doelgroep. Voor de vrouwenopvang is een vergelijkbare methodiek ontwikkeld: Krachtwerk. De methodiek wordt nu ingevoerd bij de maatschappelijke opvang en de vrouwenopvang en sinds eind augustus ben ik werkzaam als projectleider herstelwerk bij de Binnenvest in Leiden.
Maar wat houdt deze nieuwe basismethodiek eigenlijk in? Positief is om te zien dat de academische werkplaats niet in de valkuil is gevallen iets nieuws en verrassends te willen ontwikkelen, maar een aanpak heeft ontwikkeld op basis van ingrediënten waarvan we weten dat ze werken. Zo geven zij aan dat de kern is het vinden van een goede aansluiting tussen wat cliënten kunnen en willen en wat de omgeving biedt en vraagt (zie mijn blog van 29 augustus 2011 over de houding van de hulpverlener). Ook ligt in deze methodiek de nadruk op het leggen van de regie bij de cliënt. Uitgegaan wordt van de krachten van mensen, in partnerschap samenwerken. Waar hebben we dat eerder gehoord? Signs of Safety (blog 18 januari 2010), vraaggericht en oplossingsgericht werken (zie blog 12 april 2010). De samenwerking met cliënten wordt uiterst serieus genomen en het bevragen van cliënten wat ze vinden van de hulp en hoe de hulpverlener het doet zijn belangrijk onderdeel van de werkwijze. Niet nieuw of ingewikkeld dus, maar een simpele en veelbelovende aanpak. Of zoals Saleeby zegt:
"De formule is simpel: mobiliseer de krachten van cliënten en stel ze in dienst van de doelen en inzichten die zij willen bereiken en de cliënten zullen een betere kwaliteit van leven ervaren vanuit hu eigen gezichtspunt"
(wordt vervolgt)