Een paar weken terug kreeg ik van Biblion de roman met Muijs van Frederique Schut toegestuurd om te recenseren. Normaal gesproken recenseer ik geen fictie. Ik recenseer vooral omdat ik op die manier automatisch mijn vakliteratuur bij kan houden en als input voor mijn blog kan gebruiken. Maar het leek Biblion gezien het precaire onderwerp in dit geval wenselijk om het oordeel van iemand met mijn achtergrond te vragen om de bibliotheken zo duidelijk mogelijk over dit boek te kunnen voorlichten. Dus ik heb het boek gelezen. Met buikpijn weliswaar.
Met Muijs is zeker niet slecht geschreven, daar gaat het niet om, maar door het thema een erg ongemakkelijk lezende roman over een meisje van veertien dat een relatie begint met een man van zesenveertig, een vriend van haar ouders. Ze verruilt haar wereld van paarden en proefwerken voor een volwassen bestaan en ontwikkelt ook nog eens anorexia. Verbijsterend genoeg grijpt niemand in. Haar 'vriend' behandelt haar als een volwassene en de consequenties van de relatie en geheimhouding zijn voor haar. De enige met wie ze het kan bespreken is een klasgenootje. Na een paar jaar maakt ze het uit, krijgt een vriendje van haar eigen leeftijd en gaat het beter, maar uiteindelijk kan ze hem toch niet missen en gaat naar hem terug. De schrijfster van deze roman met autobiografische kenmerken (1985) studeerde psychologie en is werkzaam als tekstschrijver en vertaler. Zelf heeft ze sinds haar zestiende een relatie met een zesentwintig jaar oudere man. Het is een eerlijk relaas van iemand die op dat moment de consequenties niet kon overzien, maar dat op sommige lezers kan overkomen als een bagatellisering van wat het meisje is aangedaan en van een tenslotte strafbaar feit.
Want net als Lolita van Nabokov, dat zelfs tot de top van de wereldliteratuur behoort, moet je de impact van een dergelijke relatie op de ontwikkeling van een meisje niet onderschatten of romantiseren.
