Op 24 januari was ik op de kennisbijeenkomst Geïntegreerde aanpak van georganiseerde criminaliteit georganiseerd door het Congres- en Studiecentrum VNG. Opvallend was dat ik zo ongeveer de enige deelnemer uit de hoek van de hulpverlening was, die op deze bijeenkomst was afgekomen. Deelnemers waren vooral afkomstig van de politie, het Openbaar Ministerie en gemeenten.
De inleiding werd gehouden door Professor Cyrille Fijnaut. Hij vertelde over het project Emergo, een project in Amsterdam waarbij de georganiseerde misdaad op de wallen is aangepakt. In het Parool verschijnt hier over momenteel een serie artikelen onder de noemer De sluipende herovering van 1012, het Wallengebied. Startpunt van Emergo was het rapport van van Traa (1996) waarin geconstateerd werd dat een groot gedeelte van de het Wallengebied in handen was van criminelen. Zij bezaten sekswinkels, coffeeshops, bordelen en horecazaken en gebruikten die onder meer om geld wit te wassen. Daarnaast constateerden zij dat veel vrouwen niet vrijwillig achter de ramen zaten (een bekend sprookje dat zelden werkelijkheid is), maar dat deze vrouwen door vrouwenhandelaren werden gedwongen om te werken. Door een gestructureerde geïntegreerde aanpak van het OM, de gemeente, politie, de fiscus en het Ministerie van Justitie is het gebied in kaart gebracht en is met behulp van zowel strafrechtelijke als bestuurlijke maatregelen het gebied 'heroverd'. Nauw samenwerken, gegevensuitwisseling en een gemeenschappelijke probleemstelling met urgentie 'does the trick' volgens Fijnaut. Fijnaut kon er meeslepend over vertellen, maar opvallend was dat samenwerking met de hulpverlening niet genoemd werd en dat de rol van het slachtoffer volledig buiten beeld bleef.
In de workshop integrale aanpak van mensenhandel in Alkmaar van drs. M. van Sprang, later in de ochtend, was daar wel aandacht voor. Hij legde veel nadruk op de samenwerking tussen zorg, politie en gemeente. Het gaat om vertrouwen opbouwen, zei hij. De aanpak in Alkmaar omvat zowel preventie (bijvoorbeeld voorlichting aan potentiële slachtoffers), signaleren (onderzoek naar escort adverteerders), tegenhouden (bijvoorbeeld aanhouding onder een verkeerde noemer van dader en slachtoffers, weigeren vergunningen), repressie als nazorg voor het slachtoffer. En ook hier weer werd gepleit voor het gebruik van zowel bestuurlijke als strafrechtelijke maatregelen. Kijken wat het beste werkt. Als ze bijvoorbeeld geen huiszoekingsbevel krijgen kijken ze of op basis van controle van de gemeenteadministratie een pand kan worden betreden. En als je daar dan zaken aantreft die op mensenhandel wijzen kan de politie het overnemen. Als je de grote jongens niet strafrechtelijk kunt aanpakken, kun je ze misschien een belastingaanslag opleggen.Dan hebben ze in ieder geval minder financiële mogelijkheden en bewegingsruimte. Kortom creatief denken en samenwerken. De gemeente heeft daarin een regierol, zij moeten partijen verbinden. En geen enkele gemeente kan zich daar aan onttrekken want mensenhandel komt overal voor. Uit het onderzoek naar escortadverteerders in Noord-Holland bleek dat dat in alle gemeentes speelt, dus ga eerst maar eens bewijzen dat al die vrouwen dat werk vrijwillig doen en belasting betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten