maandag 27 juni 2011

Het land van angst



Ieder mens heeft bepaalde angsten en in de roman het land van angst van Isaac Rosa passeren ze allemaal de revue.
Vorige week kreeg ik deze roman toegestuurd om te recenseren. Isaac Rosa is een succesvolle Spaanse auteur. Het land van de angst werd door de Fundación José Manuel Lara Hernández verkozen tot Beste Roman van 2008 en is in meer dan 7 landen verschenen. Daarnaast heeft hij vele bekroonde romans, verhalen en toneelstukken op zijn naam staan.

Carlos leidt een beschermd leven met zijn vrouw en zoon, maar zijn leven wordt beheerst door angsten. Angsten die voor veel mensen herkenbaar zijn. Als één van Carlos zijn angsten werkelijkheid wordt, doordat hij merkt dat zijn zoon gepest, mishandeld en afgeperst wordt, reageert hij op een manier die de situatie alleen maar verergert. De angst krijgt steeds meer de overhand en resultaat is dat hij vervolgens zelf wordt afgeperst, de greep op de situatie verliest en afkoerst op een tragisch einde.
Indringende roman over hoe angst steeds meer iemands leven gaat beheersen en ervoor zorgt dat deze angsten ook nog eens werkelijkheid worden.

dinsdag 7 juni 2011

Jeugd GGZ wel of niet naar de gemeente?


Met de decentralisatie van de jeugdzorg worden alle taken op het gebied van jeugdzorg overgeheveld naar de gemeenten. Er komt één financieringssysteem voor de gehele jeugdzorg en alle taken op het gebied van jeugdzorg (incl. jeugd-LVG en jeugd-ggz) worden naar de gemeenten overgeheveld.

De overheveling van jeugd-ggz naar gemeenten roept bij GGZ Nederland veel vragen op. Zij stellen dat daardoor schotten dreigen te ontstaan in de bekostiging van de ggz voor volwassenen en ggz voor jeugd enerzijds en tussen de ggz en somatiek anderzijds. Zij vinden dit is zowel zorginhoudelijk als financieringstechnisch ongewenst. GGZ Nederland zet ook grote vraagtekens bij de uitvoerbaarheid van de bekostiging van curatieve zorg door gemeenten.

Dat GGZ Nederland zich zorgen maakt over de financiering is logisch. De decentralisatie gaat gepaard met een met een efficiencykorting (80 mln in 2015, oplopend tot 300 mln in de jaren daarna).
Zorginhoudelijk is er veel meer over te zeggen en zijn er naast de genoemde zorgen zeker ook veel voordelen te benoemen. Samenwerking tussen de jeugd-ggz en de jeugdzorg heeft onmiskenbaar voordelen. Het bieden van één integraal behandeltraject, indien nodig met de inzet van verschillende disciplines heeft een meerwaarde voor cliënten. De kennis en vaardigheden van de jeugdzorg in het behandelen van gedragsproblemen gecombineerd met de kennis en aanpak van de jeugd-ggz in het behandelen van stoornissen en trauma’s resulteert in betere hulp voor de cliënt. Nu zijn het vaak gescheiden trajecten, waarbij lager opgeleide cliënten met minder geld vaker bij de jeugdzorg terechtkomen en beter opgeleide cliënten met een hoger inkomen bij de jeugd-ggz. Cliënten van de jeugdzorg krijgen dan over het algemeen een gezinsgerichte behandeling en cliënten in de jeugd-ggz een individuele behandeling gericht op stoornissen. En dat terwijl juist de combinatie van een gezinsgericht, gedragsmatige aanpak gecombineerd met behandeling van stoornissen en trauma’s ideaal is.

Maar zijn de aanmeldklachten bij de jeugd-ggz en de jeugdzorg dan zo verschillend?

Nee.

Volgens Tom van Yperen van het Nederlands Jeugdinstituut zijn de doelgroep, de aanmeldklachten en diagnoses van de jeugd-ggz en de jeugdzorg vergelijkbaar:
• 53% van cliënten in j-ggz is jeugdige, 47% volwassene
• 51% van aanmeldklachten is ‘Gedragsklachten’
• 40% diagnose ‘Stoornis in ontwikkeling / gedrag’
• 35% diagnose ‘Overig’

Dus reden genoeg voor de jeugd-ggz om mee te gaan in de decentralisatie en meer op te trekken met de jeugdzorg in de ontwikkeling van een integraal en optimaal aanbod op maat.