De Advies- en Meldpunten Kindermishandeling en de Steunpunten Huiselijk Geweld gaan één loket vormen met één landelijk telefoonnummer. Dat staat in een brief die staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten 14 december naar de Tweede Kamer stuurde. Een prima initiatief, want vrouwenmishandeling en kindermishandeling gaan vaak samen. Getuige zijn van huiselijk geweld is trouwens ook een vorm van kindermishandeling. Uit onderzoek blijkt dat kinderen zowel op korte als op lange termijn (ernstige) emotionele en gedragsproblemen kunnen ondervinden door het getuige zijn van huiselijk geweld. Met één nummer wordt het voor iedereen makkelijker om mishandeling te melden of advies te vragen. De kans op verkeerd of te laat binnenkomen van signalen wordt daarmee verkleind. Maar wat ook zinvol is aan de samenvoeging van de steunpunten huiselijk geweld en de meldpunten kindermishandeling, is het delen van ervaringen in het omgaan met geweld in gezinnen. De steunpunten huiselijk geweld hebben met het huisverbod ervaring opgedaan met het uitplaatsen van mishandelende mannen en het opstarten van een hulpaanbod. Deze ervaring is heel goed bruikbaar bij gezinnen waar kindermishandeling speelt. Waarom kinderen uit huis plaatsen? Kinderen ervaren het als onterecht dat zij weg moeten. Soms hebben ze spijt dat ze hun mond hebben open getrokken, want kinderen willen niet uit huis, ze willen dat de mishandeling stopt. En daarmee is de vergelijking te trekken met de mishandelde vrouw, ze wil niet dat de relatie stopt maar de mishandeling. In de aanpak huiselijk geweld is het een hele ommezwaai geweest van bescherming en hulp aan vrouwen naar hulp aan beide partners en daar zijn goede ervaringen mee opgedaan. Dus waarom niet de mishandelende vader of moeder uit huis halen, het kind thuislaten en een hulptraject voor het hele gezin opstarten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten